Қазақша өлең: Ақберен Елгезек (Өтірік)

Кісінейді ала жел...
Сен тозаққа барғың келсе, бара бер.
Мен жұмаққа қарап тұрмын күлімдеп,
А, Тәңірім сана бер!

Үп етеді таусамал,
Қандай рахат, сағынбау мен аңсамау!
Өткен шақта қалып қойдың үлбіреп,
Қалды енді қанша амал?

Дір етеді тамшылар,
Мөлдірлікке қалай енді жан шыдар?
Саған ұқсас мынау сорлы ғаламда,
Тағы біреу бар шығар?

Күрсінеді қара түн,
Сезім қайда бар мазамды алатын?
Шым-шытырық жолдар қайда сол кезгі,
Жүрегіңе баратын?

Ауа жатыр көпіріп,
Арасында аппақ қар жүр секіріп.
Мен өзіңді ұмыттым ғой, ұмыттым,
Ұмытқам жоқ, өтірік!