Қазақша өлең: Қасым Аманжолов (Өркендей бер, Отаным)

Даланы қара түнек басқан кезде,
Үстем боп алпауыттар, тасқан кезде,—
Саз беріп күншығыстан таң белгісі —
Дүниеге қызыл нұрын шашқан еді.

Шікірейген шенді төре, ақсүйектер —
Бытырап үріккен қойдай қашқан еді,
Зарлаған теңдік күтіп жарлы жандар —
Жарқырап нұрға қойнын ашқан еді,

Дүние астан-кестен төңкеріліп,
Шу толқып, жер бетінде күй күңіреніп,
Күміс күн күле қарай бергем кезде,
Бір дауыс шығып еді деген «Теңдік!»

Ол дауыс Октябрьдің ұраны еді,
Еңбекші ел соны күтіп, жылап еді,
Тиген соң теңдік туы өз қолына —
Отанын СССР дай құрап еді.

Мінекей, толды 14 жыл бүгін соған,
Қарқындап өсті өркендеп біздің қоғам,
Аталып — социалдық кеңес елі —
Ісімен тап дұшпанын таң қалдырған.

Қожасы бұл Отанның еңбекші тап,
Еңбекпен өз еліне өрнек салған,
Көсемі, жолбасшысы — компартия,
Тұрмысқа социалдық кеш бастаған;

Аулы бар колхоздасып күлімдеген,
Қарқындап өндірісі дүрілдеген,
Шабыспен ұлы думан өршіп-есіп
Жүрегін тап жауының тілімдеген.

Кірпішін социалдық қалап жатқан,
Көтеріп еңбек шуын дабылдатқан,
Сол білек, құрыш дене ерлері бар,
Тұрмыста ұлы еңбектің дәмін татқан,

Саналы білімге не, тап ұлдары —
Еліне мәдениет шамын жаққан,
Табы үшін жанын қияр әскері бар,
Ер жетіп, бұғанасы бекіп қатқан,

Көре алмай осы олжаны капиталдар,
Кеңеске кінә тағып, жала жапқан.
Өзара жиі-жиі «ақылдасып»
Келіспей бірін-бірі итше қапқан,

«Ит ашуын тырнадан алғандай» - ақ
Әлсізін әлділері асып, атқан.
Дүниесін дағдарыстан арши алмай,
Әлсіреп, есі шығып зар-зар қаққан,

Қаулаған жанған оттай төңкерістің—
Толқыны дүние жүзін солқылдатқан.
Желпілдеп коминтерн қызыл туы,
Дүниеге төңкерісшіл дабыл қаққан.

Отаным, өркендей бер жылдан-жылға
Шабыспен ұлы думан басып алға,
Жеткенше социалдық жайлауыңа
Осы алған қарқыныңнан ешбір танба!