Қазақша өлең: Қадыр Мырза Әли (Шабытты шақ)

Жүрек пен жүйке егессін,
Жыр көңіл сонда толғайды.
Жынды деп жынды емессің,
Демеуге және болмайды.

Тебісіп ырғақ миың да,
Төгесің сырды отырып.
Адам деп айту қиын да,
Алла деп айту өтірік!

Серпінді ой ішті кернейді,
Соғысқа кеткен көп сеңдей.
Құдайды көзің көрмейді,
Көреген бірақ жоқ сендей.

Қас қағым уақыт ішінде
Ұғасың бәрін дана боп.
Қас қағым уақыт ішінде
Шығасың және бала боп.

Жатасың сосын бой жазып,
Ақынға бір сәт саналмай.
Тамаша жырды мен жазып
Тастадым деуге сене алмай!