Қазақша өлең: Қадыр Мырза Әли (Нұр)

Шалғайын шалқар малшыған
Бұлт келді,
Көктен кір кетті.
Топырлап ұрған тамшыдан
Топырақ иісі бұрқ етті.
Шілде мен тамыз нышаны
Шаң ғана болса,
Қалдырма.
Терезелер де құшағын
Түгелдей ашты жаңбырға.
Бақтың да шөлі қанады,
Бақшаның дәмін жеп көрдім.
Жүздері жайнап қалады
Жауыннан кейін шөптердің.
Кебуге кейін дап-дайын
Кіреді-ай жаны тастың да.
Арудай болар ақ қайың
Ақ жаңбыр душтың астында.
Көңілдің ұзақ мұң басқан
Құлпырар сәтте гүлдері.
Мереке жерде Аспанның
Мейірі жауған күндері!