Қазақша өлең: Ақылбек Шаяхмет (Құдай жолы)

Ауылда біздің бала күнімде
Құдайдың жолын жасайтын.
Жалғасып жатыр күні бүгін де
Алланың жолы басы айқын.

Туыс-туғанның қабағын бағып,
Тілегін елдің ескеріп,
Құдай жолы деп құрбандық шалып,
Бата сұрайтын, ас беріп.

Түп-түзу қылған пенденің жолын,
Аллаға қарсы келмесе.
Таныған кісі оңы мен солын
Бұзбайды оны ендеше.

Жүрсе де жасап жұмысын тынбай,
Жеткендер көп пе арманға?!
Құдайдың жолы – күпірлік қылмай,
Шүкірлік қылса жалғанда.

Құдайдың жолы – ойламай пайда,
Қамқоршы болып кішіге,
Жүректі тыңдап, жүрсе де қайда,
Жақсылық қылса кісіге.

Отырсаң шалқып, жан-жағың толып,
Жарылқар сені бір Алла!
Құдайдың жолы ап-анық болып
Жазулы тұр ғой Құранда.



Таңда шамдар өшеді,
Күндіз бұлттар көшеді.
Жұлдыздар да сөнеді
Жайнап тұрған кешегі.
Қайтпай тұрған меселі
Дәннен масақ өседі.
Қалқам, соның барлығы
Бір Алланың есебі.
Бұл есепті білмеген,
Тура жолмен жүрмеген,
Пенделердің шынында
Маңдай соры бес елі...



Ешқашан ләм-мим демеген,
Пендені сөйле деп қинама.
Әліпті таяқ деп білмеген
Құдайын таныр деп ойлама.

Барлығын, білетін бір Алла,
Осылай жазылған Құранда.

Жаратқан Раббына сенбесе,
Берілсе күдік пен күмәнға,
Алланың нышанын көрмесе,
Пендені сүйрейді кім алға?!

Барлығын, білетін бір Алла,
Осылай жазылған Құранда.




Қатар-қатар қаланған тастай берік қорғандар,
Ит тұмсығы өтпейтін қалың жыныс ормандар,
Қирамас деп ойлама,
Өртенбес деп ойлама.
Өткел бермес өзендер толқындары жарды ұрған,
Заңғар биік таулар да басына бұлт қондырған,
Суалмас деп ойлама,
Бүгілмес деп ойлама.
Жел соққанда қурайды өскен шөп те балдырған,
Қаз қалдпыңда тұрмайды сарайың да салдырған,
Жүрген болсаң қайда да,
Ақылға сал жай ғана.
Аласұрған сезім де жүрек отын жандырған,
Төрт мезгілі өмірдің жылытқан, һәм тондырған
Кез келмес деп ойлама,
Өзгермес деп ойлама...