Өлең: Жұмағали Саин (Шәрбанға)

Жас едің сен!
Өстің күнге таласып,
Гүл боп тұрдың,
Шоқтарыңды жаңа ашып,

Күлсең - дағы, қабағыңды жапсаң да,
Тұрушы еді саған бәрі жарасып.
Нәзік, таза мінездерің, ойларын.
Қарап, тыңдап 'қанбадым да, тоймадым...

Жалғыз ғана жалыныңа баттым да,
Тіл қатпадым...
Сонда нені ойладым.
Илан, сәулем!

Сол бір бала шағымда.
Шалдырсам да жүрегімді жалынға.
Байқамаппын айырларын жолдардың.
Өмір-бақи боламын деп жаныңда.