Өлең: Жұмағали Саин (Қайратқа жеңдір қайғыңды)

Қамқадан қара тон киіп,
Қабағың қарыс жапқанмен,
Қайғыны жасың жуа алмас.
Қақ айрылып жүрегің,
Қасіретке қалың батқанмен,
Қара бір көзің суалмас.
Қас қаруын аямас,
Қасиетің өшер басыңнан.
Қаралы қатып орны деп,
Қарындас кетер қасыңнан.
Қайратқа жеңдір қайғыңды,
Қамықпа, ерім, жас төгіп,
Қап-қара тұмам қаптасын,
Жарқыра күндей бір сөгіп.
* * *
Алтыны бар да түгі жоқ,
Аптығы бар да сыры жоқ,
Жүректен елге не пайда,
Сәулесі бар да нұры жоқ
Сыбыры бар да шыны жоқ,
Тілектен елге не пайда.
Сенгені бар да серті жоқ,
Семсері бар да еркі жоқ,
«Серіден» елге не пайда.
Сүрлеуі бар да жолы жоқ,
Сүңгісі бар да қолы жоқ,
«Ерінен» елге не пайда.
* * *
Қулығың ба айтып тұрған,
Шын ойыңды жасырып.
Бал дегенің у ма ұсынған,
Іштен қанжар асынып!
Ойнақы көз, ақ сұр бетін
Ардан бұрын туып па еді?
Тілің майда, сұм ниетің,
Ішің мұздан суық па еді?
Қасқыр мұңдас, қап-қара түн,
Арсыз жүрек, азғын жол —
Ақ тілеулі адамға мін.
Жалғыз-ақ сен пенде бол!