Өлең: Уакыт

Кіммін мен? Қиал болып қалдымба?
Қайда сол шақ, ата-анамның қасында.
Ештемені ойламай ойын,күлкі бәрі болды шынайы,
Кәзіргісі өтірік бір көріністін бейнесі.

Ойламадым үлкен кісі болам деп,
Мұңға баттым өміріме ой жүгіртіп ойланып.
Уақыттын қадірін білмей барамыз,
Казіргі сәт есте қалар ертенде.

Кім біледі ертен біз бар не жоқтығын,
Бағалайық өтіп жатқан өмірдін,
Қиындығын,қуанышын,шаттығын.
Уақыт жылдам,байқайсынба өмір ағып барады.

Қиындықтар қалды жайына,жаңасын күтудемін дайынмын!
Бұл өмір қайтесің сен? Көнесің!
Уақытымен ол да қалар жайына.

Адамдарға қараймын,айналама,
Бұл түсімбе әлде өңім бе?
Оят мені оятшы кәне досым!
Достықтыңда қадірі сөніп қалғаны.

Дос керекқой бұл өмірде сырласатын,
Дос болу оңай кәзір,
Атақ,ақшаң болса сенің қалтаңда,
Біл бауырым шын досын қарамайды калтаға!

Қос махаббат жолды бөгеп сүісіп,
Көрер едім қарындасың болғанда!
Махаббатта досқа уқсас,қалтада!
Күтші досым бұыйрғаны келер қасыңа.

Ойланайық бауырлар,көз жүгіртіп қарайық,
Кешір мені бұл өлеңім унамаса.
Қайтеін жаздым өкінішпен ойланып,
Бар болғаны уақыт керек адамға.