Қазақша өлең: Біржан сал Қожағұлұлы
Біржан сал
Баласы Қожағұлдың Біржан салмын,
Адамға зияным жоқ жұрген жанмын.
Қасыңа мені сендер неге алмайсың,
Өзім сұңқар, өзім сал, кімге зармын.
Жасым бар жиырмада жасырмаймын,
Басымнан дұшпан сөзін асырмаймын.
Басымнан дұшпан сөзі асып кетсе,
Сен түгіл, патшаға да бас ұрмаймын.
Біржан сал ақын
Жігітке кедейшілік ол - сергелдең,
Жоқ болса жалғыз атың өлгенмен тең.
Үйіңе құрбың келіп, құр аттанса,
Не керек дүниеден үміттенген.
Шешеннің сөз шығады таңдайынан,
Жұмақтың бізге мекен қандайынан ?
Бір болып, байлар кімді асырайды,
Әркімнің жазған алла маңдайынан.
Мақала ұнаса, бөлісіңіз:
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Іздеп көріңіз: