Өлең: Айт күнгі мерекеде айтылған жоқтау (Қазақ ауыз әдебиеті)

Пенденің Алла панасы,
Өлімге кімнің шарасы?
Жастықпен ешкім білмейді,
Артында қалған баласы.
Өз еркімен кетіп пе?
Шақыртқан шығар бабасы.
Ай қасында сұлтаным,
Таң қасында шолпаным.
Есікке сыймас жоталым
Көрге бір қайтіп сыйды екен!
Көмуге барған халқымның
Көзі бір неғып қиды екен!
Бұл күндері майырылып,
Бас киімнен айырылып.
Өлейін десем өле алмай,
Бұрынғыдай жүре алмай,
Ас ішеміз ұялмай.
Әйтеуір тірі болғансын,
Жалғыз жанды қия алмай.
Қоғалы көлді қой кешер,
Қоғасын жайпап ел көшер.
Жұбайым еске түскенде,
Еңіреуменен күн кешер.
Күмістен соққан шар айнам
Күншілік жолдан көрінер.
Көрінсе, көңілім бөлінер.
Жыламай неғып тұрайын,
Еріксіз кетті-ау есіл ер.
Балдары болса жас еді,
Жұбайым үйге бас еді.
Қаумалаған достарым,
Жылады деп сөкпеңдер.