Өлең: Атаны жоқтап айтқан «Теріс өлең» (Қазақ ауыз әдебиеті)

Ағузубилла алһамнан
Сөз барлығы басталған.
Қысқа бір дүние, тар заман,
Талайлар саған тап болған.
Кешегі кеткен аташым,
Көңіліме қайғы дақ салған.
Бойымда әдеп сақтаған,
Асқар бір таудай қорғаным,
Аударып қағаз ақтарған.
Жалғаншыны жат етпе,
Алласын ойлап тоқталған.
Афуза—ғалам ғафудан
Іздесем, ізің табылмас,
Үмітім таңда махшардан.
Балапаны баураусыз,
Ұясында жас қалған.
Жағдайды айтып халқыма,
Базарым қайтты, бақ тозған.
Кешегі өткен жан атам,
Бір өзі көпке баланған.
Байрақты жерде бәйге алған,
Тұғырымдағы сұңқарым.
Батырдан басың ұзаған,
Кемеңгер едің кеңеске.
Құлақтың құрышын қандырған,
Үргеніште пірің Зәкіржан
Құр емес дейді зайырдан.
Дін үшін жанған шам екен,
Мұсылман жұрттың қамы екен.
Арғы атамнан айтайын
Айшықты туды ұстаған,
Алқалы қолды бастаған.
Жеті атаға қос артып,
Қасталы болған аурулар
Қасына келсе, жазылған.
Кереметі қойдай күңіреніп,
Ел жиналған басына,
Аллаладай пір болған.
Әуеден түскен ақ құран,
Аударып салып оқыған.
Кереметін білдірген,
Халқының көңілін тындырған.
Бесін уақты ақнамаз,
Ақ дәретпен оқыған.
Оқуға судай шалқыған,
Дәретсіз жерді баспаған,
Әдепсіз аузын ашпаған.
Екпіндей жендет келгенде,
Иман айтып саспаған.
Үшкір қалам қолға алған,
Ұшқан құстан үлгі алған.
Ақсақалдан бата алған,
Молдалардан хат алған.
Хатың бір суға шайылған.