Өлең: Сайдалімге дауыс (Қазақ ауыз әдебиеті)

Азғырса шайтан лағынат,
Адамда болмас қанағат.
Қанағатсыз адамның
Артында қалар жаман ат.
Білген жандар аз бүгін,
Өзін-өзі шамалап.
Ардақталмай аз шығар,
Атқа мінген азамат.
Жасынан шыға ел сұрап,
Дос түгіл дұшпан ағалап.
Қайтейік ажал қоймады,
Алды-артын қамалап.
Иманын берсін, Құдайым,
Сөйлейік сөзді жаңалап.
Бір-бір бастан айталық,
Дос-жаранын аралап.
Сына салсын халайық,
Құлақ салып саралап.
Ардақтымның өлімі
Жүректі кетті жаралап.
Сөнгендей шолпан білінді,
Қарағанда шамалап.
Жері мен елін айтайын,
Бір шетінен сағалап.
Ақтоғаймен түсейін,
Сартоғайды аралап.
Енді кетіп барамыз,
Жас-кәріні жаңалап.
Ерсары байдың баласы,
Айтпайын сөзге бағалап.
Жасынан шыққан Оразай,
Жұртын сөзге жамады-ақ.
Нұрсапа да бар екен,
Біліп жүрген жамағат.
Ат-көлікті алдырмай,
Кетейік Таздан аман-ақ.
Қолы жеткен жеріне,
Аубәкір біліп, сабады-ақ.
Қатты кетіп қалды деп,
Қоймағын бізге жаман ат.
Енді кетіп барамыз,
Үш Меркіні сағалап.
Онан өтсек ары қарай,
Жәнібек Тоқа баба нақ.
Ақалақшы Нақысбек
Қисынын сөздің табады-ақ.
Онан өтіп барамыз,
Байынғолды жағалап.
Құрман болған жерінде,
Кадірбек екен адамы-ақ.
Сұраншысы болмаса,
Дабыстан қалмады-ақ.
Станция қолында
Мұқанбет қалып қазанат.
Алып ұшқан адамды,
Қолда ұстап қамады-ақ.
Абайласын артына,
Бөрік киген жамағат.
Ақынбай да қарады,
Қойшы ояздан аспады.
Қос прокурор Нұрқасым
Асығыста саспады.
Үлгі көрген емес пе,
Жаман жолға баспады.
Сатымбай да жарады,
Ақоттың болды бас жағы.
Кері жақтан жол тауып,
Қасаңбай алды таспаны.
Мырзақымет, Айтбек—
Үзеңгі жолдас бұл дағы.
Әбдікәрім бәрі болып,
Сөйлесіп жүрген Сырдағы,
Толымбек, Нүсіп, Қожамыр—
Артық жолдас бұл тағы.
Аметхан мен Асқарың
Кеңселер қасын жақтады.
Бәріне жанды нәрсенің
Құрулы ажал қақпаны.
Алтын сөзді ардақтым,
Топырақ бетін жапқаны.
Иманың болсын саламат,
Бір елдің едің мақтаны.
Бәйтерек едің бой ұрған
Сыңсыған орман бақтағы.
Ел-жұртыңның көл болды
Көз жасының аққаны.