Өлең: Мұхида-Шайбан (Қазақ ауыз әдебиеті)

Дүние-ай, өткенің бе екі келмей,
Табаны тарлан боздың гулер желдей.

Қайырмасы:
Сағындым, айнам,
Сағындым сені.

Өлеңді гулет десең гулетейін,
Қоңырдан қой қоздады көшкен селдей.

Қайырмасы:
Мұхида-Шайбан,
Ахау, үри-ай!

Қонғаны ауылымның шат қараған,
Көрдің бе екі бала ат қараған.

Қайырмасы.

Түскенде сен есіме, қарағым-ай,
Көзіңнен айналайын жалт қараған.