Өлең: Жылыой (Қазақ ауыз әдебиеті)

Біздің ел қайтушы еді Сағыз жайлап,
Тепсеңге су шығатын,бие байлап.
Қызыл шай,жез самауырын,саздың суы,
Сәскеде ішуші едік әрең қайнап.
Аққұба,қарақат көз,бұраң белім,
Сол шайды құюшы еді көзі жайнап.

Торы айғыр тоқпақ жалды тоғайда бар,
Қыздардың хас көркемі ноғайда бар.
Көрінген қыздың бәрі сұлу емес,
Қыпша бел қынай буған шығайда бар.

Дендер мен Тұзтөбенің тұзын көрсең,
Жылыойдың таңғаласың қызын көрсең.
Атыңнан түскен қайтып міне алмайсың,
Сәулештің судан қайтқан ізін көрсең.