Өлең: Әгугәй-угәй (Қазақ ауыз әдебиеті)

Кегеннің біздің ауыл, ахау, төрінде отыр-ай,
Баяғы өзің көрген, айхой, жерінде отыр, әгугәй-угәй.
Көңілің шыныменен, ахоу, менде болса-ай,
Көзіме сағат сайын, ахоу, көрін де отыр, әгугәй-угәй.

Па, шіркін,
Дүние-ау жалған,
Әгугәй арман-ай.
Түспейді еркін қолға,
Айхой, көңілге алған
Әгугәй-угәй.

Дүние тұманданған, айхой, мұнарланған-ай,
Білмеймін кім алдаған, айхой, кім алданған, әгугәй-угәй.
Арманға айдап шыққан, айхой, арбасынан-ай,
Түсіріп кете ме екен, айхой, мына жалған, әгугәй-угәй.

Па, шіркін,
Дүние-ау жалған,
Әгугәй арман-ай.
Түспейді еркін қолға,
Айхой, көңілге алған
Әгугәй-угәй.

Қарқара, шөбің шүйгін, айхой, басың биік-ай,
Бауырыңда ойнақтаған, айхой, арқар, киік, әгугәй-угәй.
Түскенде сен есіме, айхой, қимас қалқам-ай,
Қайғысын дүниенің, айхой, алдым жиып, әгугәй-угәй.

Па, шіркін,
Дүние-ау жалған,
Әгугәй арман-ай.
Түспейді еркін қолға,
Айхой, көңілге алған
Әгугәй-угәй