Өлең: Әгөй көк (Қазақ ауыз әдебиеті)

Ай, жаным, торы жорға, торы жорға, әгәй көк,
Басында торы жорға шәйіден дорба, өтеді жалған, амал жоқ.
Түскенде сен есіме, сенер болсаң, әгәй көк,
Басамын аяғымды әзер зорға, өтеді жалған, амал жоқ.

Ақтаңгер тау биігі артылар ма, әгәй көк,
Інжу тас қара пұлға сатылар ма, өтеді жалған, амал жоқ.
Әркімнің әзілдесер құрбысы бар, әгәй көк,
Қараңға қара қарға шатылар ма, өтеді жалған, амал жоқ.

Келеді ердің ері екі елуге, әгәй көк,
Ақ тұйғын құс қонады мекеніне, өтеді жалған, амал жоқ.
Қашаған қашарында байқап қашар, әгәй көк,
Артынан жүйрік қуып жетерінде, өтеді жалған, амал жоқ.
Шын ашық өз басыма болсаң, құрбым-ай, әгәй көк.
Қамшыңды беріп кеткін кетерінде, өтеді жалған, амал жоқ.