Өлең: Ата-анаң тамырың

Жерге шыққы гүлдерді
Адамның аз ғой білгені
Гүлдердің ғажап өсуі
Тамырдың ғана еңбегі

Тамыры оны жеткізген
Сүйкімді гүл еткізген
Күннің жайма шуағын
Суында сол ішкізген

Қорғайды сізді дауылдан
Күтусіз келген жауыннан
Сабағы сәл сарғайса
Тамырдың жаны ауырған

Қызылды жасыл жайнаған
Гүлдерін әркез ойлаған
Тамырың болып жаныңда
Көркіңе сенің тоймаған

Ата-атаң міне осындай
Жүрмейді мәңгі қасыңдай
Қадірін біл,құрметте
Ренжітпе бір сәт досым-ай