Қазақша өлең: Тіл қасіреті

Мен кейде ана тілімді,
Көз жасы мөлт-мөлт тамған,
Жазықсыз сәби сынды елестетем...
Осыған түсінік беру, керек пе екен?

Көп жылдар сені алып шыға алмай биікке,
Сірә да теңдік төмендегіге тиіп пе?
Талайлар жүрді жігері құм боп түнеріп,
Әділетсіздіктен бой ұрып жиі күйікке.

Шыбындай жаның шырқырап талай жерлерде,
Арғымақ ойлар арындап алға желгенде.
Өзіңді тұсап, амал жоқтықтан тізгіндеп,
Болдың-ау тілім – боздағым, сол сәт шерменде!...

Ана тілінде айтылған ақыл балаға,
Әсер етпеді, кетті ғой, тоба, далаға.
Жыр төгілдірмей, қазақтың жаны жана ма?
Анамның тілі сіңбейтін болса санаңа,
Қазақтың бағы бола ма?!...