Өлең: Ілияс Жансүгіров (Саудың сандырағы)

Бедерсіз, бұлтсыз, бұйра көк
Көлеңкем бе, үйім бе.
Шырайы шымқай шам шапақ,
Шатырым ба, шиім бе.
Жастығым ба асқар, қымқап қыр,
Жатырмын ба үйімде.
Масатым майса, бәйшешек,
Төсегім бе, үйім бе.
Шымылдық - шалғын, жақпар тас,
Сандығым ба, жүгім бе,
Шатырға шанышқан шамшырақ,
Шалқыма, жұлдыз күлімде.
Шалқиды шам, жынды жел,
Жыбырлама, жүгірме. Жым!
Жапырақ мызғысын,
Салқын самал іңірде.
Жұм көзіңді, күміс көл,
Батсын балық түбіңе.
Айдында жүзген алтын қу,
Ай аяңда, сүрінбе.
Жалғыз - ақ саған ықтияр,
Қалғыған көлге сеп сәуле.
Алтын сырық суға сал,
Сәуле суда дірілде.
Көңілді жерді күргейле,
Ағаштан түсір көлеңке.
Аймалассын асықтар,
Ойнасын онда екі ерке.
Еңсеткен ерік еркеге,
Сусатқан су егінге.
Жұлқынған жүйрік жүректе,
Бұлқынған асау көңілде.
Сыбырлы сырлар сөзінде,
Шарпулы жалын лебінде.
Жұлдызы мөлдір кезінде
Құндызы қастың мөрінде
Ақ өндіршегі ақ қайың,
Алмалар төстің терінде.
Қоламта қойын, қос құшақ,
Сілекей - секер тіліңде
Бал, тістері меруерт,
Сылпылдап ләззат ерінде,
Шынайы шынар, шырмауық,
Шырмалсын білек белінде.
Сонымен солар сүйіссін,
Сарғайсын сартаң көгінде.
Танасын таулар тарбай тып,
Талтайсын таңның лебіне.
Сұшысқан құштар қоштассын
Тамағын таяп ерінге