Өлең: Ілияс Жансүгіров (Кешірек)

Өмірдің өрін өрмелеп,
Көңілдің өрін көрмеп ек.
Қайығында қалтылдап,
Өткелінде кешіп ек.
Теңізінде тербеліп,
Дауылында көшіп ек.
Орта белде кездесіп,
Бір көңіл, бір жан десіп,
Жүрек шерін шешіп ек.
Сүйісіп шын жүрекпен,
Өмірден бұл тілекпен,
Өтерміз-ау десіп ек,9
Сол сөзбенен келеміз,
Сөгер бізді «несі?» деп,
Не дегені не керек!
Саған жүдеп жүр жүрек,
Көзім қарай тесілед,
Өмір менен көңілде,
Біреу тойып секіред,
Біреу тоңып секіред,
Біреу бес күн есіред —
Мұның бірі бізде жоқ.
Бұлардікі қай қылық?
Дегендікі кесіред.
Көп толғадық біз сырды,
Көп сынадық өмірді,
Көп жыл, әлденеше рет.
Барады сүю тым күштеп,
«Жылдамырақ сүйіс!» — деп,
Тұр ғой бақыт елестеп...
Шын осылай шешілед!
Өзің жоқта жан — ауру,
Жаным — құйын, ой — лай,
Маужыраймын есінеп,
Жалғыз арман көңілде,
Өртеген от өмірде —
Кешірек, жаным, кешірек!