Өлең: Фариза Оңғарсынова (Сыр)

Елді ойламас ағаңның
оқ тілінен не пайда,
тамшы тамбас далаңның
от күнінен не пайда?
Бірлігі жоқ ұлыстың
көптігінен не пайда,
ұстары жоқ қылыштың
өткірінен не пайда?
Өз басынан аспайтын
азаматтан не пайда,
тасқа салсаң ақсайтын
қазан аттан не пайда?
Суарылмас семсерің
жарқылынан не пайда,
арта алмаса Ел сенім
жарқын ұлдан не пайда?
Бір-біріне от шашқан
ерлеріңнен не пайда,
құлқын үшін топтасқан
ездеріңнен не пайда?
Тыңдар құлақ болмаса
сөздеріңнен не пайда,
сертте тұрақ болмаса
төзгеніңнен не пайда?
Өресі жоқ ханзада
тақ мінгеннен не пайда,
қыран тұрып, қарғаға
бақ бергеннен не пайда?
Ошағыңда жылу жоқ –
ай көркіңнен не пайда?
Жан-әлемде тыным жоқ –
Ай мен Күннен не пайда?
Анаңның тілі – жанарың,
бабаңның жыры – жарағың,
татулық – таудай қамалың,
қасиетін қорғап даланың
қаламын десең Ел болып,
сөзіме ой сал, саналым!