Өлең: Шәкәрім Құдайбердіұлы (Қалжыңшыл қылжақпас)

Жайдары күлдіргіш, қалқам,
Ұятсыз, әдепсіз, салқам.
Күлгенім бір сенің арқаң,
Ыржақта,
қылжақта, әйдә!

Мазақ қыл көрінген жанды,
Өнер қыл қылжақтағанды.
Сөзіңе құмарым қанды,
Жыртақта,
бұлғақта, әйдә!

Жолыққан кісіге соқтық,
Қалжыңға қосып айт боқтық
Осы ғой сәулесі жоқтық,
Сен күлдің,
мен білдім, әйдә!

Ішің у, сыртыңды майла,
Есердің бәрін де жайла.
Күлкімен көздерін байла,
Сенделдің,
жөнделдің, әйдә!

Сөзіңе күлгенді ұна,
Күлмесе жалынып сұра.
Сөйлесең аузыңды бұра,
Жедің боқ,
әбден соқ, әйдә!

Бай өліп, баласы қалса,
Қасына сені ертіп алса.
Қылжақ пен күлкіге салса,
Тамақ тоқ,
қайғы жоқ, әйдә!

Жағасың күлкімен жүріп,
Шығасың ішіне кіріп.
Аласың аузынан жырып,
Бұлтылда,
жылпылда, әйдә!

Маймыл бол есерге сондай,
Арсылда адамға болмай.
Ит болып өтесің оңбай,
Жырқылда,
тырқылда, әйдә!