Өлең: Қадыр Мырза Али (Кітапты қоя тұрып парақтаған)

Кітапты қоя тұрып парақтаған,
Кішкене аялдап ап әрі аттанам.
Бір мезет
Дүниені түгел ұмытып,
Өзіммен-өзім болу керек маған.
Қаншама сеніп сөзге,
Еріп тілге,
Қажыдым бір суретті көріп күнде.
Аңсаймын оңашаны,
Керегі жоқ
Бір мезет жолдастың да,
Серіктің де.
Бір мезет мезі қылып арағың да,
Келеді қашып кеткім Қарақұмға.
Бір мезет
Баз кешкендей дүниеден,
Келмейді қыз-қырқынға қарағым да,
Татитын оны жүзге,
Жүзі мыңға —
Апыр-ай —
Шаршатады қызығың да!
Бір мезет
Дүрілдеген мотор түгіл
Көтермен сары масаның ызыңын да.
Шалқытып от жүректің қайран өртін,
Бір мезет
Өлең-жыр боп сайра, дертім.
Ол кезде жабамын мен біраз күнге
Көңілдің халықаралық аэропортын!