Өлең: Қадыр Мырза Али (Абдулхамид екіншінің жарлығы)

Туды-өлді
Туды-өлді ұл тағы.
Түнек тірлік.
Атпай қойды құл таңы.
Өзі түгіл,
Сөзін қамап халықтың
Жарлық берді Түркияның сұлтаны.
— Сақ болмасам патшамын мен несіне?!
Тақ болмаса,
Бақ болмайды несібе!
Демокрит аталмасын,
Аталса
Демократия түседі елдің есіне!
Мен сенбеймін адам түгіл қойыңа!
Құлақ керек әрбір көше бойына.
Динамо деп айтпаңыздар,
Айтсаңдар,
Динамитті салады елдің ойына!
Ұнатпаймын әңгіменің бұлтаңын!
Атырмаймын!
Атырмаймын құл таңын!
Өлтірсеңдер сахнада
Өмірде
Көбейеді өлтіруші сұлтанын!
Кеш айтқанша ерте айтыңдар ойбайды!
Ойбай! Ойбай!
Кім өліммен ойнайды?!
Сөз соңына қойылмасын көп нүкте,
Көп нүктені бостан-босқа қоймайды!
Осы арада талай ойлар үзілген.
Бағып келем,
Бағып келем ізіңнен.
Көп нүкте деп бекер оны ойлайсың,
Көп нүкте емес —
Бытыра ғой тізілген!—
Ажыратып сөзді ойдың тінінен.
Аяр сұлтан тынған емес мұнымен.
Әрбір сұрақ қылыш болып салбырап,
Қаламгерлер көз ілмеген түнімен.
Шетсіз-шексіз оған деген кек тіпте.
Қарғыс жаусын сұлтандыққа,
Бектікке!
Ол туралы елдің не деп айтқанын
Жаза алмаймын,
Қоямын тек көп нүкте!