Өлең: Қадыр Мырза Али (Жол ортасы)

Қайран тірлік!
Қызықтың бәрі осында:
Өкпе-наз да,
Үйлесім-жарасым да.
Орта жолда тұрмын мен,
Орта жолда —
Жастық пенен кәрілік арасында.
Талай беріп жастықтың не бір залпын,
Ту деп білдік қазақы өмір салтын.
Жастық жағым — сәске түс,
Жайма-шуақ;
Қарттық жағым — жайлы кеш,
Қоңыр салқын.
Жеңілдемей тірліктің салмағы әлі,
Жабылады көңілдің сәл қабағы.
Жастық жағым — көк тоғай бүлдіргенді,
Қарттық жағым — сап-сары алма бағы.
Махамбетпен, Абаймен әріптес ек,
Дәріптедік халықты дәріптесек.
Жастық жағым — қызу іс.
Қызыл қырман;
Қарттық жағым — сый-құрмет,
Мамық төсек.
Қайғы-мұңға көңілім неге көнер!
Қуанышсыз — шырақтай сөнеді өнер.
Жастық жағым — көңілді құрбы-құрдас,
Қарттық жағым — жиен мен немерелер.
Азаматпын аптапта күн қақтаған.
Ақыл-ойын тірліктің тыңдап бағам.
Құдай өзі сақтасын о дүниеден,
Жастығым да,
Қарттық та қымбат маған.
Дегенменен,
Алғанда қала тыным,
Пайдаланып қараңғы дала түнін,
Жастық пенен кәрілік арасында
Жердің жоғы-ай тығылып қалатұғын!