Өлең: Қадыр Мырза Али (Өзіміз туралы ода)

Тарғындарға жүкті болып анамыз,
Туған жерде айтылады көп аңыз.
Түмен-түмен тұяқтардан кейін де
Қызғалдаққа толып кеткен даламыз.
Жүз қырылдық,
Мың қырылдық,
Тіріміз.
Тірлікті сол мадақтайды жырымыз.
Жұттан соң да
Дүбірлетіп даланы
Төрт түлікке толған қайта қырымыз.
Тазшаңыздың өзі қандай ақылды-ақ!
Тыңдаған ел сөзін оның мақұлдап.
Талай талқан болған қазан-ошақтың
Тұтаныпты оты қайта лапылдап.
Болдырмауға тырысқанмен бар дұшпан,
Бүгінгі ұрпақ зымыранды көрді ұшқан.
Күні кеше басқыншының батыры
Қызымыздың жебесінен жер құшқан.
Әлі күнге кірсіз таза арымыз.
Белін буып, жауға шапқан кәріміз.
Құлақшындай құлағанша өркеші
Жүгін жолда қалдырмаған нарымыз.
Талай ғасыр,
Талай заман ауғанша
Біз шекпедік, шөкті бірақ тау қанша!
Тұлпарымыз мыңқ етпеген
Етектей
Ерінінен екі елісі қалғанша!
Жырлап жүріп ерлік әнін,
Осы әнді,
Қалай келсең,
Солай сені тоса алды.
Айналайын,—
О заман да,
Бұ заман,—
Бұл даладан таба алмайсың осалды!
Енді, міне,
Тетіктерін нық бұрап
Трактор боп гүрілдейді құт-қырат...
Ата-баба мықты еді ғой!
Мықты еді!
Ұрпағы одан болу керек мықтырақ!