Өлең: Қадыр Мырза Али (Даңқ)

Даңқ! Даңқ!
Таң қаламын мен саған.
Жастар мынау,
Қарттар анау қаусаған.
Бір жалт еткен ұшқыныңнан тұтанып,
Бәрінің де жанары оттай самсаған.
Сен сондасың қайда болса асыл кен,
Сәтін берсе: досың артық, қасың кем.
Той-тамаша төрін саған ұсынып,
Тұра қалып қол береді жасы үлкен.
Дейсің бізге: «Ағалайкум ассалам!»
Күмпілдейді мақтау толы мес-сабаң.
Ең алдымен өзіңе сөз беріліп,
Ең алдымен тартылады бас саған.
Сері жұртты тебірентер сыр-сезім,
Сыр-сезімді ұран қылар жыршы өзің.
Сый-құрметсіз айтылмайды есімің,
Суретсіз ғой басылмайды бір сөзің.
Қайсар жастың тас жаратын талабы
Қарай-қарай саған көзі талады.
Сәуегей ел сен отырған орынға
Сәбилерін бір аунатып алады.
Қарай қалсаң оңың менен солыңа:
Қып-қызыл боп гүл шашулы жолыңа.
Даңқ!
Сені даңқ қылған дарын да
Бала болып су құйып жүр қолыңа!