Өлең: Қалижан Бекқожин (Боранда)

Бүркеп түгел құм жосыған қырқаны,
Аппақ нөсер бұлан-талан бұрқады.
Қалың аңдай қарлы құйын ойнақтап,
Жапан дүзде дүлей даусын шырқады.
Бүлік боран! Бүрліктірген жер-көкті,
Бұғып дария, үстін басып сең кетті.
Төтеп бермей аң да, мал да ығысты...
Соқты боран, ақ топанды селдетті.
Мейлің соқ, қармен қоса тас құйын!
Біз боранға көргеміз жоқ басты иіп,
Экскаваторын ер жұмысшы көтерді,
Құба жонда боранға сол қасқиып,
Ол опырып құм жоталы асуды,
Тас құйынды бораннан да асырды.
Алып ауыз құмды алқымға алғанда,
Бұқты боран, аяғына бас ұрды