Өлең: Қалижан Бекқожин (Асығыс адам)

Жүрді бір топ далада,
Қалың белді омбылап.
Тас бұрқасын айнала,
Көтерілген құм тулап.
Өрлеу керек бірақ та —
Алда зерттеу, бұрғылау.
Алда талай алқапта
Қазылмақшы шықырау.
Келеді өрлеп құм жарып,
Жүздерін от жел аптап.
Сәл ғана істі доғарып,
Түнде ғана қонақтап.
Ұзақ, ауыр жол қиын,
Бөгелісті құм көшкін.
Ойқастайды жел-құйын,
Бүркеп жолын белестің.
Түтеп тас пен топырақ,
Болса дауыл тынбаған —
Бөгелсе топ азырақ,
Асығады бір адам:
Көнбеу керек дауылға,
Өрлеу керек асығыс.
Алда шұғыл тағы да
Талай-талай жатыр іс!
Өткір көзі сенімді,
Жанып құмға қарайды.
Кәрі бір шандоз секілді,
Құмда жортқан талайғы.
Тұрса көзді тас ұрып,
Тауып бұрын жотаны,—
Қазып құмын асығып,
Бұрғы салып жатады.
Тұрса да күн жалындап,
Соқса-дағы сұр боран.
Бурыл шашы жалбырап,
Тартады алға сол адам.
Өйткені алда көп әлі іс,
Бөгелмейді боранға!
Асығады, ол — коммунист,
Көп міндеті бар алда!