Өлең: Қалижан Бекқожин (Ленин алаңында)

Менің алма қалам қандай тамаша!
Асқары тұр аспанымен таласа.
Таудай үйлер аймалаған алаңда,
Асқақтайды құздай тұлға жараса!
Сермеп қолын кең жазықты тұр нұсқап,
Айналасы ғажап орман, тыныш бақ.
Маңайында көгершіндер гуілдеп,
Бауырында жүр бөбектер гүл ұстап.
Тойлы күндер тулар толқып сол маңда,
Қанаттарын көтергендей орман да.
Шалқиды жұрт толқынындай теңіздің,
Тағзым етіп сол тұлғасы зор жанға.
Заводтардан, сарайлардан, аулақтан
Сап-сап халық ағылады жан-жақтан.
Көріп осы дана көсем келбетін,
Шалқыр қазақ сонау құзда мал баққан.
Тауды жарып жаңғырығып қалың үн,
Жеңістердің қағып өтер дабылын.
Көсем өзі тыңдағандай ырғағын,
Байқағандай алыптардың адымын.
Өзі қосып ұрпағын сол маршқа,
Жөн сілтеп тұр жарқын сонау алысқа.
Сол алысты жақындатып келеміз
Түскендей бір ұлы бәйгі-жарысқа