Өлең: Қадыр Мырза Али (Шәйір және шаруа)

Жасырмаймын;
Мен аса
Шеттеу кетпей тегімнен,
Шәйір болып тумасам,
Шаруа болар едім мен.
Артық нәрсе шашылып
Жатпас еді ауламда.
Мәз болар ем
Ғашығым
Күнде сиыр сауғанға.
Солай бол деп әр үйге
Берер едім тәрбие...
Байлар едім, әрине,
Бір түйе мен бір бие.
Шырағындай қаланың
Сөнбес еді от бізде.
Тоқтамас ек
Баланы
Он-он беске жеткізбей!
Қауын-қарбыз бақшамда,
Қай кезде де май ішім...
Орда болып ақшамда
Отырар ек шай ішіп.
Өзенге ау құрар ем,
Мініп барып торыма.
Ақша салып тұрар ем
Бейбітшілік қорына.
Құмарлардың ғажапқа
Болар едім ермегі.
Олар: "Мынау қазаққа
Ұқсамайды!" дер ме еді?!
Мен сол сөзге қосылмай,
Күдіктерін жояр ем.
"Нағыз қазақ осындай
Болады деп қояр ем.
Қайткенде де, қарағым,
Мен шындыққа жуықпын.
Ақылымен шаруаның
Ақын болып туыппын!