Өлең: Қасым Аманжолов (Бар дауыспен)

Тыңдаңыздар,
Жолдастар,
Жас ұрпақтар!
Дабылдатқан дүниеге
Таратқан
Жар —
Үгітшімін!
Қаптатып
Өлең
Селін,
Тірі адамша
Тірімен
Сөйлесемін,
Лирикалы
Томдарды
Басып өтіп,
Сендерге м.ен
Барамын
Дүбірлетіп!
Барам
Коммунизмге —
Сонау шалғай,
Бармас, бірақ,
Есенин
Сарнауындай
Аттап өтіп
Ғасырлар
Асқарынан,
Ақындар мен
Үкіметтер
Бастарынан.
Жетер, жырым,
Сіздерге
Өшпей, өлмей
Жетпес, бірақ,
Сары садақ
Жебесіндей ~
Амур — Лира
Құмары
Толғай тартқан.
Жетпес жырым —
Бес тиын
Бақырға ұсап —
Әуесқой бір Нумизмат1
Құмнан
Тапқан.
Жетпес жырым
Бір жалғыз
Жұлдызға ұсап
Аясынан -
Аспанның
Құлай аққан.
Жырым
Жылдар жақпарын
Өтер бұзып.
Ауыр
Қатал күйіне
Көз салғызып,
Рим құлдары жасаған
Су түтігі
Бізге жеткен сықылды,— жетед түбі.
Өлеңдерді
Жерлеген
Бейіт болған —
Оба тұрар ескі кітап лық толған:
Нумизмат — акта коллекциясын жинаушы.
Соған сіздер
Сан рет
Барарсыздар.
Темірдей
Бір сөзімді
Табарсыздар.
Қолдарыңа
Құрметтеп
Аларсыздар.
Айбарлы өткір
Қарудай
Қарарсыздар.
Мен сөзіммен
Құлақты
Әлдилемен:
Сыбырлауға
Жазбаймын
Өлеңді мен;'
Құлағына
Қыздардың
Нәзік жырмен
Күбірлейтін
Ежелден
Ақын емен.
Өлең бетін әскердей
Сапқа құрып,
Жолдарымен
Жорыққа кетем
Жүріп:
Қорғасындай
Салмақты
Өлеңдерім,
Жеңіске,
Өлімге де,
Буған
Белін.
Зеңбіректей
Қаз-қатар
Дастандарым,-
Нысанаға
Дәл көздеп
Қойған бәрін:
Қиқу шықса
Құйғытар
Атты әскердей.
Ұйқастарым
Сурылған
Көк семсердей.
Жиырма жылдай
Жорықта
Жарып өткен.
Жауынгер жыр,
Қаруы
Жар - жұрқ еткен.—
Ақтық беті
Қалғанша,
Соның бәрі —
Бір
Сен үшін
Планета
Пролетары