Өлең: Күләш Ахметова (Сіздерге мәртебелілер)

Иә, қате болды бұл, иә, ағат та,
Ие болып жүргендер зиялы атқа,
Зияны жоқ қандасты
Қанаты кең
Болғаны үшін қидыңдар қиянатқа.
Намысы бар жүрек деп ұйғарыңдар.
Жарты әлемді жатқа да қиған ұлдар,
Мұзбалақтар қонатын тауларыңды
Өздеріңе өздерің қимадыңдар!
Арқар мүйіз ағалар, басы асылдар,
Осал тұсты осылай ашасыңдар.
Көп болып көтеруге тұрар ұлды
Топ болып төмен қарай басасыңдар!
Бір ызғар сүйегімнен өтетіндей,
Қызыл тіл тоқтамайды төте тілмей.
Миымыз сыймай бара жатыр ма еді,
Ақылдыны керексіз ететіндей?!
Бұрылсаңдар, сыр толы сандық ашам,
Айтып алсам аямай — шөлді басам.
Бір анадан туғандар, бір-біріңді —
Қолдап, қорғап
Жүресің енді қашан?!
Бәйтерекпін білмейтін тыншығуды,
Әлденеден көңілім түршігулі.
Алыс-алыс көктемде көктейтұғын
Жапырағымды ойлаймын — бүршігімді!