Өлең: Күләш Ахметова (Суреткер)

...Есімде, той болды бір ауылда ірі,
Жігіттің таң қалдырып қалыңдығы,
Беташар айтылғанда
жалт қаратқан
Жадымда
жас ақынның жалынды үні.
Сызылып көк аспанда жаңа Ай туды,
Уыздай әппақ өңге арай тұнды.
Қауымның үні шықпай,
ақын жігіт:
"Тоғжандай екен!" — деді. Бәрі айтылды.
Ел едік аялаған, әсте, гүлді,
Сол күні — бүкіл дүние дос, көңілді.
"Тоғжандай екен!" — деген екі сөзден
Менің пәк жүрегімнен жас төгілді.
Шын сұлу! Үзілгелі тұр-ақ белі!
Ақдидар. Қап-қара кез. Шуақ — тегі.
...Құшақтап "Абай жолын" отырғанда
Сол Тоғжан туған әпкем сияқты еді.
Сүттей түн. Ақ аспанда Ай болатын,
Жас бота ем. Жанарымда май болатын.
"Көзіңді сақташы", — деп түнде тұрып,
Жан апам бір ұрысып, бір айналатын.
Нұрланып ішкі толқын, ағыстармен,
Аспандап, ақ бұлттардан әрі ұшқан — мен
Тұтас бір дәуір кешіп, ғарыштан кең
Тұтанып, тілдесуші ем данышпанмен!
Жастық шақ мұнша неткен керім ерке ең!
Жаяды "Абай жолы" жаныма өркен.
Әйгерім... Үмітей.. жас Керімбала...
Әрі әнші, әрі зерек, бәрі көркем!
Сұлулық сүйегіне дарығанда —
Сұмдық бір құдірет бар анық онда.
Гауһарды күн сәулесі құлпыртқандай —
Ұлылық сұлулықты танығанда!
Арулар — жүректерге шұғыла таң!
Өсірген сұлулықтың гүлін Отан.
Қан жұтып, қасіретін көре біліп,
Отанын асқақтату — Ұлыға тән!
Өзі — әуен, көзі — жұлдыз, нұры — жібек,
Даланың — біздер — терең сыры , жыры ек.
Әлемдік биіктікке алып шықты
Мұхаңдай мұхит ақыл, ұлы жүрек!
Бұрқанған мұхит ақыл берсін бе өткел?!
Құлпырған қызғалдаққа толсын бөктер.
Теңдессіз парасатты бейнелерді
Қалдырды ғасырларға сол суреткер!
Кешір сен, Рафаэль Санти, біздей
Халықтың өр рухы шалқиды үзбей.
Кескіндеп салмасақта, сұлулықты
Жырладық Күн шалдырмай, шаң тигізбей!
Аралап ой әлемін, жыр ғарышын,
Менің де — сұлу сезім тұнған — ішім.
Халықтық тектілікке тізе бүгем —
Тоғжандай аруларды туғаны үшін