Өлең: Кенен Әзірбаев (Кененнің Нүрила мен Үмбеталыға айтқаны)

К е н е н:
Бір сөзге тиянақты болмай палуан,
Имендің бе ізденген өнерпаздан.
Неге састың сөзіңнен, неге адастың,
Қажығандай қайқаңдап Нұриладан?
Ел ақынын қомсынып Бармақ отыр,
Бұйрық айтып біреуге арнап отыр.
Жұлындырып ежелден отыратын,
Мұның өзі қыршаңқы түйе - қотыр.
Атағымды жоймаймын атым барда,
Жұртқа Кенен қадірлі нарқым барда.
Әнші басқа, әр түрлі ақын басқа,
Менің мұндай жарысқа мәнім бар ма?
Аты шулы ақын ғой жөні басқа,
Қайран салса өтетін қара тасқа.
Шапырашты дегенге шыдай алмай,
Дайындалып өзі отыр бір шайқасқа.
Безеп қапсың қолыңа домбыраңды,
Болмағанды болымды болдырады.
Қима сөздің қисынын табушы едің,
Қамданбасаң бола ма, Үмбеталы!