Өлең: Жамбыл Жабаев (Қайта жасардым)

Жалғанды жалпағынан басып өтіп,
Жасарып, қайта туып, алдым бекіп,
Қаусаған отыз тісім қайта шықты,
Болғанда қызыл иек әлім кетіп.
Алдырып ескі серік домбырамен
Шалдарды отырған кім қадірлетіп?
Жеткенде тоқсан жасқа шөккен нардай,
Жүрекке дем берген кім дүбірлетіп?
Жеткенде сенер оттық әлпетіне,
Қиялға жол берген кім өрге өрлетіп?
Ол — қуат, күш туғызған Сталинім,
Сол ерге арман-ашпай келдім жетіп.
Думан қып, келдім бір топ ақынменен,
Қуанған қалың қазақ халқымменен.
Жырым да, сырымдағы бәрі алдында
Елімнің жақсы өнер салтыменен.
Елім бар мекен еткен шексіз дала,
Сол дала байтақ жатқан жоқ шекара,
Халқымның саған деген махаббаты,
Арқаның даласындай шексіз дара