Өлең: Жамбыл Жабаев (Біздің дәуірдің батырлары)

Абыройлы аймағым,
Ал тыңдаңыз кәнеки!
Сөйлейін деп келеді
Тіл менен жақ, көмекей,
Жамбыл — Жамбыл болғалы,
Жыр санаға толғалы,
Жамбыл — Жамбыл болғалы.
Ел көшіп талай қонғалы
Көрген талай батырды,
Батырлар тіккен шатырды,
Желекті найза қолға алып,
Сұр жебені жолға алып,
Жолбарыстай долданып,
Ағайын үшін арланып,
Шамырқанса шарт кеткен
Көргем талай батырды,
Жауға тиген шамданып,
Жамбыл — Жамбыл болғалы,
Жыр санаға толғалы
Есіткен талай батырды:
Ер Рүстем-Дастанды,
Сұраншы батыр, Өтеген,
Жауына оқтай төтеген,
Селебелі, сауытты
Кергем батыр Саурықты
Жау қамалын бітеген.
Шықса да олар майданға
Халыққа қоныс таба алмай,
Бостандық, бақыт ала алмай,
Еңреп елдің ұлдары,
Қу найзасын құшақтап,
Арманда өлген, арманда,
Неге десең ол кезде
Хан талауда, жалмауда,
Жамбылдың да сол кезде
Өткен бір жыры зарлауда.
Ол бір кезде халықта
Ұмтыларға шама жоқ,
Қарленсе де хан, патша,
Жайнаған қара халыққа
Заман ақыр болған жоқ,
Әуеден Иса түскен жоқ,
Жерде Мәди жүрген жоқ,
Қара халық алайда,
Сол бір сұмырай заманда
Бүйірі шығып көргем жоқ,
Ол кезде баста тізгін жоқ,
Аққу көлге жүзген жоқ,
Алайда халқым сол күнде-ақ,
Бақыттан күдер үзген жоқ.
Абыройлы аймағым,
Ал, тыңдаңыз кәнеки!
Сөйлейін деп келеді
Тіл менен жақ, көмекей.
Ұрыс шығар мияттан *9.
Сөз атасы құлақтан,
Су атасы бұлақтан,
Ер туады халықтан,
Hұp шығады жарықтан,
Сөз келеді икеммен,
Ақ болат шығар дүкеннен,
Тоқсаннан асқан жасымда
Жалынды қызыл ер көрдім,
Дұшпанға қылыш сілтеген
Қазіргі қызыл батырдың
Айбыны жауды қайырып,
Қара тасты айырып,
Кек берендей түтеген,
Ленин менен Сталин
Халық үшін туды да,
Халық үшін майданға
Белді берен буды да,
Қызыл әскер ерлерге
Беріп қызыл туды да,
Самғаған самын қырандай
Шақырып майданға ұрандай,
Жаңғыртты тау мен шынды да,
Сол кезде қызыл әскерлер —
Нар кескен болат семсерлер,
Нажағайдай жалтылдап,
Ауыздықпен алысқан
Арғымағы аңқылдап,
Қан майданға шабысты.
Сұр жыландай патшаны
Жеңіп жерге жанышты.
Ақ жағалы жендетті
Ант қылышқа шанышты.
Бай, бек, манап, сұлтанды
Қиратып, ерлер бұрқанды.
Біздің халық сол кезде
Көрді атқан нұр таңды,
Сонан бері құлпырды
Елдің дала, қырлары,
Ойды, қырды құлпыртқан
Атқан бір таңның нұрлары,
Қамалы құрыш қызыл ер
Еңіреп елдің ұлдары,
Таудан аққан бұлақтай,
Өшпей жанған шырақтай
Жарқырады сол үшін,
Жамбылдың да жырлары.
Күшін оның сұрасаң,
Аударғандай тауларды,
Оны жеңбейд еш кісі,
Оның танкі, пушкісі
Қан жалатып жеңеді
Ішкі, тысқы жауларды!
Қамал алғыш қайратты
Оның күшті салты бар.
Бақытына ұлы істің,
Жүзінен сүйіп қылыштың
Отанға берген анты бар.
Әскерлердің қорғайтын
Бақытты құрыш халқы бар,
Жалындатып жігерін
Жаудан аман өз елін
Сақтауға берген анты бар.
Шын Сталин көсемнен
Күн нұрын алған халқы бар,
Ворошилов, Буденный
Секілді батыр даңқы бар
Найзаларын саптаған,
Самолетін самғатып,
Дирижабль қаптаған,
Арғымақ атын баптаған,
Оттан да күшті жалынды,
Аттатпас ешбір жауыңды,
Дауылда қаққан дабылды
Ерлерімнің анты бар!
Абыройлы аймағым,
Ал тыңдаңыз, кәнекей!
Жырдан жентті жегізсін
Тіл менен жақ, көмекей!
Жырды қалай төкпейін
Менде Сталин нұры бар,
Өшпес жарық нұрланған
Отанның ойы, қыры бар.
Күміске толған шалқары,
Егінге толған алқабы,
Жерімнің жаннат гүлі бар.
Алтайдың айдын алыбы,
Эмбінің аққан мұнайы,
Өндірістің шыңы бар,
Әскердің берген антындай
Найзағайдай жарқылдай,
Жауға қарсы тартынбай
Отан үшін құйылған
Жамбылдың да жыры бар