Өлең: Жамбыл Жабаев (Ақынға)

Қара күндер қартайтты,
Қартаймайтын қаламды
Қара бақыр мыс етті
Күннен жарық адамды.
Сондай күнді жоғалтар
Мен аңсадым заманды,
Аңсағаным алдымда
Көрдім ұлы данамды,
Туды бахыт жұлдызы,
Шаттық мұхит оралды,
Сонда ғана ақынның
Жүрегі күннен шоқ алды.
Жасарып жиһан бел алды,
Өрісін үлкен кең алды,
Кавказдан тауып сені алды,
Алатаудан мені алды,
Кәрі дүние боз бала
Болмаған енді не қалды?..
Каспий, Кавказ қос отау:
Бірің терең, бірің шың,
Ұшар басың Қазыбек,
Тұғыр екен көкте күн.
Күннен ұлық ұл тапқан
Кереметсіз дейді кім?
Дарынды ақын Шотадан
Барлық елге тарады үн,
Әлем көркі Сталин,
Елдің ұлы туды шын!