Өлең: Жамбыл Жабаев (XX жылдық тойда)

Сөйлей бер, ақ домбырам дүрілдеген,
Шарықтап күй төгілді бүгін менен.
Бас қосқан қуанышты мерекеде
Гүл жайнап, әсерлене күлімдеген.
Шын өмір басталады Октябрьден,
Қайнайды күй-көмейі Октябрьмен.
Ортаңда жүз жасаған Жамбыл отыр,
Ғасырдың куәсімін көкте күнмен.
«Ел жаңа елу жылда, жүз жыл қазан»,
Тұншықтым, неше жылдар кетті мазам.
Бұзған күн тасқын басын Октябрьде,
Жүз де емес, XX жылда-ақ құлаш жазам.
Ғасыр бойы бейнет пен азап шеккен,
Зар жылап жұртпен бірге жасын төккен,
Ақынмын бабаң құрдас бахытты елім,
Тоқсанда арманына қолы жеткен.
Арманның белбеуінен ұстаған күн,
Октябрь XX жасқа толды бүгін!
Күшті қол серпіп тастап көзін ашқан,
Миллион жыл жұрт еңсесін басқан жүгін.
Аттанған Октябрьде енбек ұлы,
Ұласты байтақ елде шаттық үні.
Бастаған елді бахыт туын ұстай,
Ленин мен Сталиндей күннің нұры.
Тамаша айтып болмас біткен ісін,
Ен заман, ерікті адам еңбек күшін,
Гүлдендік, өмір құрдық, ұжмақ еттік
Ел үшін, бахыт үшін, адам үшін!
Бауырлас бір кісінің баласындай,
ССРО — ел жасадық анасындай,
Ұлында өгейі жоқ бәрі бірдей —
Бірге өскен жемісті алма ағашындай.
Күш беріп Октябрьде атқан таңға,
Сталин нұрын төкті ұлы заңда,
Береді бахыт көзін белден қазып
Қол созған бұл жарыққа барлық жанға.
Отаным піскен бақша бахыт қонған,
Кілемдей елім, жерім гүлге толған;
«Лап!» десе «тап!» берерлік жарағым сай,
Жау баспас аумағым бар темір қорған.
Жатқанда нашар елді байлар талап,
Манжур, Қытай, Испанды қасқыр қамап,
Абиссина жерінде жесір зарлап,
Фашистер адам тонап, қанын жалап.
ССРО — ел жасады алтын терек,
Асқардай алапаты тұрған бөлек.
Басында бахыт нұры шамы жанып
Сталин қызыл туы нұрын төгед.
Біріккен байтақ елдің жүрегінде,
Москвада, күннің көзі — Кремльде,
Мәңгі өлмес, нұры сөнбес Сталин бap.
Сәулесі жұртқа бірдей түн де, күн де.
Сөйлей бер ақ домбырам дүрілдеген,
Өзгеше құйылар күй бүгін менен;
Қарасам шат жүзіңе халқым сенің
Көремін Сталинді күлімдеген