Өлең: Жамбыл Жабаев (Сталинді сайлаймын)

Жүрекке құйылған нұр Сталиннен.
Жыр болып төгіледі қызыл тілден,
Сондықтан, ұлы Сталин алады орын,
Бір емес менен шыққан бар өлеңнен.
Өмірдің қайнар бұлақ көзі Сталин,
Қалың ел қамқоршысы өзі Сталин,
Бітер ме өлеңге жан, ұшқыр қанат,
Болмаса ақындардың сөзі Сталин!
Сәнді өмір, сансыз қызық алуан-алуан,-
Зор табыс, ұлы жеңіс жерді жарған.
Атымен Сталиннің аталады,
Алып күш жерді жеңген, аспанды алған.
Ендеше, күй гулесе домбырадан,
Ой сергіп, көңіл өрлеп шырқаса ән.
Бәрінің күш-қуаты Сталиннен,
Онсыз жоқ күйде көрік, өлеңде сән.
Кетпейді көсем көркі көз алдымнан,
Бейнесі бұзылмайтын асқар шыңнан,
Халқына күнде бахыт ұсынады,
Алы« п ол ең қыйыннан, жарып тыңнан.
Жарқ етіп жазған заңы жазғы күндей,
Шыққанда бар әлемді бахытқа үндей,
Қуаттап бір жүз жетпіс миллион халық,
Ту етіп көтереді бірі іркілмей.
Алтын заң қарт ананы, кәрі шалды,
Өрбіген бахытты ұрпақ балаларды,
Қуантты, нұрға бөлеп гүлдендірді,
Қайнаған қалаларды, далаларды.
Көрді көз арман етіп ойлағанды,
Дегенің асқар биік темен қалды.
Биігі биіктердің бахыт заңын,
Ие боп міне халқым қолына алды.
Жыйналып алдыма кеп балаларым,
Ұсынып шаттықпенен сайлау заңын.
— Сайлаймыз кәне, ата, кімдерді?—деп,
Сұрайды Жамбылдың не ойлағанын.
Әрине, сайлаймыз біз Сталинді,
Жан берген, жарық берген өшпес күнді,
Мен және бар халықтың тілегі сол,
Алпыс ұлт, алпыс отау, алпыс тілді.
Сүйем мен оның серік батырларын,
Шыңдалған құрыш болат жақындарын,
Молотов, Калинин мен Каганович,
Ер Клим, алғыр ерлер түгел бәрін!
Атаймын осыларды, халқым қостан,
Жұртымды — ұрпағымды түгел бастап,
Сайлаймыз бахытты елдің қырандарын,
Сұқтанған сұмырайларды сылып тастап.
Тізімнің ең басына біріншіден:
Жазамын кесем атын барлық тілмен,
Одан соң талдап тізіп толтырамыз,
Үлгі алған ерлер атын Сталиннен!