Өлең: Жамбыл Жабаев (Сталин ұрпақтары)

Ұрпақтарым алдында,
Ұсап жазғы шалғынға,
Мойындамай шалдықты,
Жасарған Жамбыл шағында,
Сайрайды, талай сайраған.
Өмірім балдай, балдырған,
Құмарымды қандырған,
Көңілімді, көзімді,
Өмірімді, өзімді,
Енжудей тізген сөзімді,
Сталиннің сәулеті
Шам-шырақтай жандырған.
Өкіметі Советтің
Нұрымен күндей балқытып,
Болмағанды болдырған,
Қарасам көзім тойдырған,
Бәйгеден озып жүлде алған,
Шауып мүше күнде алған,
Өлеңнің кенін қазайын,
Бауырымды жазайын,
Жүйрік емен болдырған. :
Қөңілімді, көзімді,
Өмірімді, өзімді
Сталиннің сәулеті,
Шам-шырақтай жандырған.
Осы баққа, жарыққа,
Көтере алмайды жау-жарақ,
Жау күшімнен қорғалайд,
Жау жоласа жорғалап,
Күл болған, тағы күл болад.
Осы шамның жарығын,
Көбелектей аңдыған,
Жалақтаған жау күшік,
Бұғып жүріп тіміскіп.
Большевикпен ойнама,
Құлатады тауыңды;
Большевикпен ойнама,
Құлатады жауыңды!
Халықпен жау ойнама,
Тау тайлақтай тарпиды!
Халықпен жау ойнама,
Жауды жаншып құртады,
Сталиннің ұрпағы!
Кұртқан сайын жауларын
Құрыштай күші артады!
Сондықтан да, қарт Жамбыл
Отыз тістен төгіп жыр,
Өлеңнің қара боранын,
Күйдің бомбы-жарағын
Жауға қарсы тартады!
Домбыраны мен тартсам,
Өлеңді шырқап мен айтсам,
Бахыты үшін халықтың
Топқа айтамын алқалы.
Тек бұл емес Жамбылдың
Толып жатыр тағы да,
Тағы-тағы айтары.
Өмірім балдай балдырған,
Құмарымды қандырған,
Көңілімді, көзімді,
Өмірімді, өзімді,
Сталиннің сәулеті
Шам-шырақтай жандырған