Өлең: Жамбыл Жабаев (Белсенділерге)

Заман-ақыр болған жоқ,
Жамбыл сөзден қалған жоқ,
Ел жайлаудан көшкен жоқ,
Көктен жасын түскен жоқ,
Сендер шетке қағатын
Жамбыл атым өшкен жоқ!..
Мен баяғы Жамбылмын
Әлі сезге даңғылмын.
Қыртыстарың сүймейтін
Мен сендерге не қылдым.
Қайсыныңның үйіңе
Қайыр тілеп қаңғырдым?!
Жаным барда кеудемде
Сендерден кем, болмаймын
Дүрілдетіп жер-жерде
Өлең-жырды толғаймын,
Домбыраға қол соғып,
Иығымды қомдаймын.
Тек кездесіп қалмаңдар,
Ыңғайына сондайдың!