Өлең: Жамбыл Жабаев (Клим батыр)

Қылышынан қан тамған,
Найзасынан зәр тамған,
Іргелес елді жылатқан,
Ордасын, туын құлатқан:
Алтай мен Орал арасын
Борандатқан, шаңдатқан;
Талай елді қандатқан,
Талай жерді қаңыратқан —
Ардақты ма Шыңғыс хан?
Дейміз бе біз: Шыңғыстың
Атағы асқан, күші асқан
Клим Ворошиловтан?
Я болмаса ертегі
Дейміз бе Ғали арыстан:
«Ғали тауда, далада
Жын, перімен алысқан;
Дәуменен найза салысқан,
Диюменен жарысқан,
Зұлпықарын сілтеген,
Сілтесе қылыш тас кескен,-
Жеті қабат жерді өткен,
Кідірмеген тоқталып,
Ұстамаса Жебірейіл,
Көтерген жерді өгізді
Өтпекші екен қақ жарып»'
Ертегіде ер Ғали
Осылай болып көрінед —
Өтірікті шын қылған
Бұл құлығы молданың,
Теңерміз бе Ғалиді
Ел сүйетін Климге!
Ескендірді мақтаман,
Рүстемді де даттаман;
Олар біздің Климдей
Бола алмаған, болмаған!
Манас шыққан қырғыздан
Ол да мұндай болмаған.
Кенесары, Наурызбай
Жауына қарсы оқ атқан,
Оғын қардай боратқан,
Олар да мұндай болмаған!
Тарихты болжап шолысам —
Қандай батыр болса да,
Жеңілмей өткен бірі жоқ,
Қанша атағын жайса да,
Қалың әскер қолының,
Қырылмаған күні жоқ.
Шабылмай қалған жері жоқ
Бүлінбей қалған елі жоқ.
Жауға жерін бермеген,
Тигенде қылыш сермеген,
Сынаспақ болған дұшпанды
Шыбын құрлы көрмеген,
Ат мінбеген жаратпай,
Әскері темір болаттай
Жеңілуді білмеген;
Байтақ жерді қоршаған,
Жалпақ елді қорғаған,
Ленин ерден оқыған,
Сталиннен үйренген —
Ворошилов батырым,
Артық көрмен еш жанды,
Ел сүйген сендей ерімнен»
Сол еріме енші етіп
Арнап бағам бір құлын,
Өсіремін мәпелеп,
Кip шалдырмай бір қылын.
Тайдан құнан шығарып,
Дөненінде үйретем
Ат болудың қылығын
Сөйтіп баққан құлынды,
Тұлпар етем мінетін
Еңбекші жұрт ұлының!