Өлең: Жамбыл Жабаев (Жайлау)

Ерназардың колхозы
Ұйқысын таңнан ашқанда,
Масайрап күн әлемге
Нұp сәулесін шашқанда,
Колхозшылар топтанып,
Жиналысып келісті.
Жасыл, жым-жырт далада
Келіп сәлем берісті.
— Баста, Жәке, жайлауға
Көкшіл су, шөбі гүлденген,
Жібектей жылы жел ескен.
Мал басып пенде жүрмеген,
Деді маған жігіттер.
Дедім: «жақсы соңыма ер!»
Атыма мініп гүл жайнап,
Кеттік жүріп малды айдап,
Жайлауды көріп жылқылар
Шұрқырасып, салды ойнақ.
Қуанышты колхозым,
Жайлауға қонып ен жайлап,
Жақұттай алтын таң атып,
Жұлдыздың көз қысқанын
Көрдім көкте қалықтап
Ақ иықтың ұшқанын.
Көз алдыма Алатау
Меруерттей шалмасы,
Таудан құлай аққан су,
Бауырында өскен алмасы.
Қиялай өскен қарағай
Таныс өлке арнасы.
Көзімді жұмып отырып
Жайлауды мен табамын.
Шұрайлы жерге колхоздың,
Топты малын бағамын