Өлең: Ғафу Қайырбеков (Қажымұқан)

Мүлде сирек көк шөбі құба жонда,
Мүлде сирек бір қазақ жатыр ұйықтап.
Айтарсың - деп кейінгі сұрағанға
Беріп кеткен тарихқа атын мықтап.
Содан бері Оңтүстік айтады аңыз, −
Өзім көрген ең мықты ер осы - деп.
Жаурыны тиіп жалғыз-ақ қарт бабаңыз
Тек ажалдан жығылған жері осы - деп.
Түскен жері ойылып, сол орынға
Қоя қойған секілді қозғамастан.
Туған елдің балуан қонағына
Айтылыпты ай бойы аза дастан.
Сол азадан құйылған күмбез аппақ,
Балуандай тіп-тіке тұр маңқиып,
Күштіліктің дұғасын күнде жаттап,
Маңайында жортады қыруар киік.
Жандар ғой бұл шапағат жарық құшып,
Бар тұлғасын табиғат мол пішетін.
Ол есіңе түскенде халық түсіп,
Халық еске түскенде ол түсетін.
(Ескерткіш түбінде)
Мүлде сирек көк шөбі құба жонда,
Мүлде сирек бір қазақ жатыр ұйықтап.
Айтарсың - деп кейінгі сұрағанға
Беріп кеткен тарихқа атын мықтап.
Содан бері Оңтүстік айтады аңыз, −
Өзім көрген ең мықты ер осы - деп.
Жаурыны тиіп жалғыз-ақ қарт бабаңыз
Тек ажалдан жығылған жері осы - деп.
Түскен жері ойылып, сол орынға
Қоя қойған секілді қозғамастан.
Туған елдің балуан қонағына
Айтылыпты ай бойы аза дастан.
Сол азадан құйылған күмбез аппақ,
Балуандай тіп-тіке тұр маңқиып,
Күштіліктің дұғасын күнде жаттап,
Маңайында жортады қыруар киік.
Жандар ғой бұл шапағат жарық құшып,
Бар тұлғасын табиғат мол пішетін.
Ол есіңе түскенде халық түсіп,
Халық еске түскенде ол түсетін