Өлең: Ғафу Қайырбеков (Қызылжар)

Қазақтың қала дегеннен
Хабары сенсің - Қызылжар!
Ескі бір ән мен өлеңнен
Табары сенсің, Қызылжар!
Қалтырап Есіл бетінде
Көлеңкең жатар көктемде.
Қарайды көзің мөлтілдеп.
Көпірден қыздар өткенде.
Ғажайып сұлу боласың
Қайындар судыр қаққанда,
Күмбірлеп қоңырау соғасың,
Күлімдеп күнің батқанда.
Алуан бояу төңірек,
Бәрінің бейне жаны бар,
Қызылы соның көбірек
Көзіңе ыстық шалынар.
Кірпіш те қызыл, үй қызыл,
Өзеннің жары ол солай,
Қарағай қызыл, гүл қызыл,
Күн нұры түскен жол солай.
Аққұба қыздар қызыл бет,
Ақ балтыр, қызыл етіктер,
Ал қызыл шие үзіп жеп,
Ал қызыл ерін еріткен.
...Қызылжар қала қадірмен,
Дуылдап жатқан думан жер,
Құрметті орыс тамыр мен
Құдамыз татар тұрған жер.
Орайды Есіл - көк белбеу
Оқа-зер шеккен желенді, −
Обал да болар көп көрмеу
Қызылжар қала дегенді.
Қарсы алдың көңілің ыстық, кең,
Бал тосып сапар кесемен,
Сағынып ұшып түстіктен
Сау етіп сәтте келсем мен.
Таусылмас тарих едің сен,
Қолымнан келмес, қопарман.
О баста-ақ достық белгісі ең
Айнымас бүгінгі Отаннан.
Қызылжар, құтты мекенсің,
− Әдепті ә - деп үйреткен.
Атал атың өтерсің
Бар өнер, әдебиеттен,
Бар ғылым, мәдениеттен