Өлең: Ғафу Қайырбеков (Ат екен бір аспаншыл)

Ат екен бір аспаншыл
Құспен, сірә, аталас.
Асқар таудан аспанша
Құмары әсте тарқамас.
Бар еді бір маң жартас,
Суға құлап кетердей.
Басында оның аң жортпас
Иесіз қалған мекендей.
Қос айылды нық тартып,
Алмақ болдым соны мен,
Шықты жүйрік бір шалқып,
Самғап келген бойымен.
Пау-пау, жасыл дүние
Ылғи осындаймысың?
Сәскедегі күйінде
Сәнді-ақ екен байғұсың!
Биіктіктің қадірін
Жаңа білді-ау жан - денем.
Аяқ асты - бәрі күн,
Алақанда - бар әлем.
Мынау жартас, бұл теңіз,
Аттап кетсең - шыңырау.
Төрт құбыла - өлкеңіз,
Төбеде аспан - зымырау.
Астымда ақбоз арғымақ,
О, пенделік, о, ғұмыр,
Осы күйде қалғым-ақ
Келді менің мәңгі бір!