Өлең: Ғафу Қайырбеков (Дүңк дүңк еткен)

Дүңк, дүңк еткен катерлер
Дүрсіл қаққан жүрек пе?
Тіршілікті әкелер
Мынау шалғай түбекке.
Күн ұзаққа кей-кейде
Бірі өтпейді-ау тұсыңнан.
Тарылады кең кеуде
Айрылғандай туысыңнан.
Анау алыс жағалау
Жат кісідей үндемес.
Бұ жақта жоқ шағала,
Көктен-дағы тіл келмес.
Жалаңаяқ серілер,
Жалтақ-жалтақ қараймыз.
Тілеп алған серуен,
Елегзиміз қалай біз!
Сонда сонау мүйістен
Шығар қайық ойнақтап,
Бір жасаймыз біз іштен,
Қолымызды бұлғап қап.
Бейне тірлік көші кеп,
Беймазалық тарайды,
«Адам деген осы!» - деп
Тағы да Алтай қарайды