Өлең: Ғафу Қайырбеков (Ғали Ормановқа)

«Бүркітті» шыңның басында
Кезіккен кетпес естен күн.
«Баянжүрек» басында
Бақытты сағат кешкен күн.
Үш ақын едік онда біз,
(Ұласып ұрпақ өспей ме?)
Ұшатын едік онда біз
Қиялмен қия төскейге.
Ортада - менмін. Баста - Сіз,
Балапан жырау сәл артта.
Самғаушы едік бастап біз
Сәріде, сәтті сағатта.
Жоңғардың аппақ шындары:
«Жол болсын» дейтін кіл бізге.
Өлеңнің өршіл ұлдары
Шығушы ек шұғыла - күмбезге.
Самғауық әулет, сан ұрпақ –
Самұрық, бүркіт құстарың,
Қалатын еді таңырқап
Адамның көріп ұшқанын.
Қайтатын едік содан біз
Сақайып, шабыт, әл жинап.
Саптыаяқ толы cap қымыз
Қанына қайрат, нәр құймақ.
Ақын - достық қызық-ақ –
Серуен қиял - серікпіз.
Күн сәулесін үзіп ап,
Өлең жасаушы едік біз,
Шебер жасаушы - едік біз