Өлең: Ғафу Қайырбеков (Жүгірші балапандарым)
Жүгірші, балапандарым,
Қыр қандай, мынау ой қандай,
Қаладан шығара алмадым,
Қапшыққа салып қойғандай!
Сендердің табандарыңды
Көк шалғын сүйіп көрмеген,
Көтердім обалдарыңды –
Апармай туған жерге мен.
Қадірлі қайран топырақты
Ұстай да жүр - деп есіңе,
Үш бірдей жасыл жапырақты
Қондырдым, жерім, төсіңе.
Самалда самғап жамырап
Шабындар, кәне,
бағландар.
Ак бесік, алтын шаңырақ,
Өзіңде жүрсек не арман бар?
Қыр қандай, мынау ой қандай,
Қаладан шығара алмадым,
Қапшыққа салып қойғандай!
Сендердің табандарыңды
Көк шалғын сүйіп көрмеген,
Көтердім обалдарыңды –
Апармай туған жерге мен.
Қадірлі қайран топырақты
Ұстай да жүр - деп есіңе,
Үш бірдей жасыл жапырақты
Қондырдым, жерім, төсіңе.
Самалда самғап жамырап
Шабындар, кәне,
бағландар.
Ак бесік, алтын шаңырақ,
Өзіңде жүрсек не арман бар?
Мақала ұнаса, бөлісіңіз:
Іздеп көріңіз: